Πολλοί θα τρέξουν στις Εκκλησίες το βράδυ της Αναστάσεως. Αλλά λίγοι θα παραμείνουν εκεί μετά το πρώτο «Χριστός Ανέστη» πού θα ακουστεί. Θα διασκορπιστούν σαν τα κατσίκια στους δρόμους σύμφωνα άλλωστε και με το ψαλμικό πού μετά θα ακουστεί «αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι ΕΧΘΡΟΙ αυτού…».
Να πρόκειται άραγε για εχθρούς του Θεού πού το βάζουν στα πόδια μόλις ακούσουν την «μαγική» τρόπον τινά λέξη τρέχοντας να απολαύσουν ψητά και μαγειρίτσες ( πού άλλωστε και τις περισσότερες μέρες μέσα στην νηστεία έτρωγαν ( ! ), ή πρόκειται για κακή καί αδιόρθωτη συνήθεια;
Και παραμένουν μετά έρημες, ή σχεδόν έρημες οι Εκκλησίες, και στα χωριά παντέρημες, αφήνοντας τον παπά και τον ψάλτη μόνους τους σε θλίψη και σε βαθειά κατάπληξη…
Για όλα όμως αυτά, αλλά και για πολλά άλλα ακόμη ασεβή και άθλια πού διαπράτουμε, πολύ φοβούμεθα ότι θα επιτρέψει ο Καλός Θεός να επιπέσει πάνω στην γή και στην Ορθόδοξη χώρα μας, βαθειά θλίψη και μεγάλη τιμωρία πού όμοια της δέν θα έχουμε ξαναδεί…
Ἀνοίγοντας, ἀγαπητοί μου τὰ Εὐαγγέλια, θὰ δούμε ὅτι, ἂν ἀφαιρέσουμε μερικὰ ἀθῷα παιδιὰ ποὺ την Κυριακή των Βαϊων φώναζαν στον Χριστό «ὡσαννά», ἂν ἀφαιρέσουμε μερικὲς γυναῖκες ποὺ τὸν ἀκολούθησαν μέχρι τέλους, ἂν ἀφαιρέσουμε μερικοὺς ψαρᾶδες τῆς Γαλιλαίας (δηλαδὴ 120 περίπου πρόσωπα) ποὺ τὸν πίστεψαν, οἱ ἄλλοι, ἡ ἰντελλιγκέντσια, ἡ λεγόμενη «ἀφρόκρεμα» τῆς κοινωνίας (οἱ πλούσιοι, οἱ Γραμματεῖς, οἱ Φαρισαῖοι, οἱ διανοούμενοι, οἱ νομικοί, οἱ ἐπιστήμονες), αὐτοὶ μὲ παντοίους τρόπους προσπάθησαν νὰ τὸν γκρεμίσουν στὴν ὑπόληψι τοῦ λαοῦ...
Ὁ λαὸς τὸν θεωροῦσε Μεσσία, Λυτρωτὴ καὶ ἔλεγε γι᾽ αὐτὸν ὅτι «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» ( Ἰω. 7,46 )· ἐκεῖνοι συνεχῶς τὸν διέβαλλαν, τὸν παρουσίαζαν ὡς τὸν χειρότερο ἄνθρωπο, ἀγύρτη, λαοπλάνο, Βεελζεβοὺλ καὶ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων. Καὶ κατώρθωσαν, οἱ δημαγωγοὶ αὐτοί, νὰ διαστρέψουν καὶ νὰ μεταβάλουν τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ, ποὺ ἐνῷ προηγουμένως φώναζε «Ὡσαννά», μετὰ φώναζε «Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν» ( Λουκ. 23,21 ).
«Ἐκλογὲς» λοιπόν ἔγιναν καὶ ψήφισαν και «δημοκρατικά».
―Ποιόν θέλετε νὰ σᾶς ἀπολύσω; ρώτησε ὁ Πιλᾶτος. Τὸν Βαραββᾶ, ἢ τὸν Χριστό; διαλέξτε. Κι αὐτοὶ ἐξέλεξαν τὸ Βαραββᾶ.
«Ήν δε ο Βαραββάς, ληστής ! », σημειώνεται στο Ευαγγέλιο.
----------------
Καὶ μετά πλήρωσαν τὶς συνέπειες τῆς ἐγκληματικῆς ἐκλογῆς τους…
Αὐτὴ δυστυχώς υπήρξε ἡ συμπεριφορὰ τῶν τότε, ἀπέναντι στὸ Χριστό. Καὶ αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ ―γιὰ νὰ ἔλθουμε στὸ σήμερα― ἐπαναλαμβάνεται διὰ μέσου τῆς ἱστορίας.
Ἡ ἀνθρωπότης ἐξέλεξε Βαραββάδες, κι΄ αὐτοὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, πλὴν μικρῶν ἐξαιρέσεων, τὴν κυβερνοῦν και σήμερα ( π.χ. ἡ Γερμανία ἐξέλεξε τὸ Χίτλερ, καὶ ἄλλοι ἄλλους «Βαραββᾶδες...»).
Ἀπὸ τότε τί ἔγινε μέσα στὰ δυὸ χιλιάδες χρόνια ποὺ πέρασαν; καὶ τί γίνεται σήμερα; ἄλλαξε μήπως ὁ κόσμος; Σημειώθηκε ἀσφαλῶς μεταβολὴ στὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλ᾽ ὄχι πρὸς τὸ καλύτερο. Ἰδίως στὸν 20ὸ αἰῶνα, ποὺ θὰ μείνῃ ὡς ὁ σκληρότερος καὶ ἀπαισιώτερος, ποιά ἦταν ἡ συμπεριφορὰ τῆς ἀνθρωπότητος ἀπέναντι στὸ Χριστό; Δὲν διαφέρει καὶ πολὺ ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῶν Ἑβραίων τότε.
Ἕνα γκάλοπ, ποὺ ἔγινε τα τελευταία χρόνια στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, ἔδειξε, ὅτι στὴν κορυφὴ τοῦ ἐνδιαφέροντος ἔρχονται ἠθοποιοί, ποδοσφαιριστές, δημαγωγοὶ πολιτικοί.
Κι ὁ Χριστός; Μικρὸ τὸ ἐνδιαφέρον· ἐλάχιστοι, ένα 2% μὲ 3% στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἡ καρδιά τους συγκλονίζεται ἀπὸ τὸ Χριστό. Οἱ πιο πολλοὶ, εἶνε ὅπως και τότε στὸν Πιλᾶτο…
Κόσμε, ψεύτη καὶ ἀπατεώνα! σὲ συγκινεῖ μιὰ ἠθοποιός, ἕνας ποδοσφαιριστής, ἕνας πολιτικός, ἕνας ἀνόητος φιλόσοφος, καὶ ἡ καρδιά σου εἶνε Βόρειος Πόλος γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Άδη .
Δικαίως λοιπὸν σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο λέει αὐτὸ τὸ βαρὺ λόγο, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο «καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω» (Ἰω. 1,10), ἦρθε κι ὁ κόσμος δὲν τὸν γνώρισε, δὲν τὸν κατάλαβε, δὲν τὸν αἰσθάνθηκε, δὲν τὸν ἔβαλε στὴν καρδιά του, δὲν τὸν ἔκλεισε μέσα του.
Ἕνας διάσημος συγγραφεύς, ὁ Τζοβάννι Παπίνι, ποὺ ἦταν ἄπιστος, κλείστηκε κάπου καὶ δὲ διάβασε τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο τὸ Εὐαγγέλιο – τὴν Αγία Γραφή, κ᾽ ὕστερα ἀπὸ δυὸ χρόνια ἔβγαλε ἕνα καταπληκτικὸ βιβλίο, ποὺ μεταφράστηκε σὲ πολλὲς γλῶσσες καὶ στὰ Ελληνικά, τὴν «Ἱστορία τοῦ Χριστοῦ».
Ἐκεῖ, μὲ ἀφορμὴ τὸ ῥητὸ «καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω», φέρνει παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία τοῦ Ὀδυσσέως στὸν Ὅμηρο, ποὺ ὅταν ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸν Τρωϊκὸ πόλεμο στὴν Ἰθάκη, κατάκοπος καὶ ῥακένδυτος μετὰ ἀπὸ 20 περίπου χρόνια, κανείς δὲν τὸν ἀναγνώρισε, καὶ μόνο ἕνας γέρικος σκύλος τοῦ κούνησε τὴν οὐρά του. Κάτι τέτοιο συνέβη καὶ ἐδῶ.
Ἦρθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο ―δὲν εἶνε ψέμα, εἶνε ἡ μεγαλύτερη ἀλήθεια―, σὰν νὰ χαμήλωσε ὁ ἥλιος καὶ νὰ ἄγγιξε τὴ γῆ χωρὶς νὰ τὴν κάνῃ κάρβουνο, καὶ ὅμως «ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω», δὲν τὸν ἀνεγνώρισε.
Θέλετε ἀπόδειξη; Θὰ γίνω πολὺ πικρός, το ξέρω...
Βλέπω σὲ ποιόν αἰῶνα ζῶ, ἔχω δουλέψει 50 χρόνια, ἀνέβηκα βουνὰ – λαγκάδια, χωριά, ἐπισκέφτηκα πόλεις, κήρυξα στὴν πρωτεύουσα τῆς πατρίδος, γνωρίζω καλὰ τὸν κόσμο· οἱ καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων δὲν πάλλουν γιὰ τὸ Χριστό!
Σᾶς ρωτάω λοιπόν· τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα του Πάσχα τί θὰ συζητήσετε στὸ σπίτι σας; Ἑκατομμύρια λέξεις θὰ φύγουν ἀπ᾿ τὸ στόμα σας. Θὰ πῆτε γιὰ τὰ παιδιά σας, τὶς γυναῖκες σας, τὰ συμφέροντά σας, τὰ λεφτά σας, τὴν ἀκρίβεια, τὴν ἀγορά, τὴ διπλωματία, τὴν πολιτική, γιὰ ὅλα, καὶ γιὰ τὰ πιὸ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα.
Γιὰ τὸ Χριστό τι θα πείτε; Οὔτε λέξη !
Κι ἂν ἀκουστῇ τὶς μέρες αὐτὲς μέσ᾿ στὸ λεξιλόγιο τῶν ἀνθρώπων ἡ λέξι «Χριστός», θ᾽ ἀκουστῇ παρακαλῶ ὡς βλαστήμια. Αὐτὸς εἶνε ὁ αἰώνας μας. «Καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω».
* * *
Ἐξετάστε, ἀγαπητοί μου, τὸν ἑαυτό σας. Ἔχει θέση ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά σας; Πάσχα σήμερα· γιατί εἶστε ἀπόντες ἀπὸ τὸ μεγάλο προσκλητήριο ποὺ ἀπευθύνει ὁ ἀναστημένος Λυτρωτής;
Γιατί μένετε ἀνεξομολόγητοι καὶ ἀκοινώνητοι; Δὲ θὰ ξεχάσω ποτέ, ὡς στρατιωτικὸς ἱερεύς, παραμονὲς τῶν πολέμων στὰ ψηλὰ βουνά, πῶς κοινωνοῦσαν ἐκεῖνα τὰ παιδιά. Τὰ θυμοῦμαι καὶ κλαίω. Ἦταν τελευταῖες λειτουργίες προτοῦ νὰ πέσουν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος.
Δὲν ξαναεῖδα τέτοιο θέαμα· κοινωνοῦσαν καὶ τὰ δάκρυα ἔπεφταν μέσ᾿ στὸ δισκοπότηρο γνωρίζοντας ότι αύριο ίσως να μη υπήρχαν κι΄ ότι τα κόκκαλά τους σε κάποιο χωράφι θα κατέληγαν...
Ἐπιδίωξε λοιπόν τώρα, νὰ γνωριστῇς μὲ τὸ Χριστό !
Άλλωστε, ζούμε σε μια ἐποχὴ «γνωριμιῶν». Κάθε ὑπηρεσία σήμερα ἔχει κ᾽ ἕνα γραφεῖο «δημοσίων σχέσεων»· προσπαθεῖ νὰ εὐρύνῃ τὸν κύκλο της, νὰ καλλιεργήσῃ πελατειακὲς σχέσεις. Σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο ὁ νέος καὶ ἡ νέα θέλουν νὰ πλησιάσουν, νὰ γνωριστοῦν, νὰ κάνουν σχέση, κ.λπ.. Καὶ μετά, να και τὸ ἀποτέλεσμα με κατάληξη την ἀπογοήτευσι, ἀηδία, ἀντιπάθεια, μῖσος…
Ἦρθε ἕνας νέος προχθὲς στὴ Μητρόπολη καὶ μοῦ λέει : « Τὴν νόμιζα ἄγγελο, τὴν θεωροῦσα Βεατρίκη τοῦ Δάντη, προσπάθησα νὰ τὴν πλησιάσω, κάναμε σχέση· τ᾽ ὁμολογῶ, ἀποδείχθηκε διάβολος· καταραμένη ἡ ὥρα ποὺ τὴ γνώρισα…»
Ἔ, όμως τὸν λόγο αὐτὸ δὲν θὰ τὸν πῇς ποτέ ποτέ ἂν συνάψῃς γνωριμία μὲ τὸ Χριστό. Διαβάστε παρακαλῶ ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι τοῦ Ἑρρίκου Σιέγκιεβιτς μὲ τίτλο «Ἀκολουθήσωμεν Αὐτόν». Θὰ συγκινηθῆτε μέχρι δακρύων. Γιατί άν γνωριστῆτε μὲ τὸ Χριστό, θὰ πῆτε· εὐλογημένη ἡ ὥρα ποὺ τὸν γνωρίσαμε.
Πῶς θὰ τὸν γνωρίσῃς; Ἄνοιξε τὴν Αγία Γραφή. Κάνε τὴν προσευχή σου πρωὶ-βράδυ. Πήγαινε στὸν πνευματικὸ καὶ Εξομολογήσου τὰ ἁμαρτήματά σου. Κοινώνησε. Ζῆσε κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο. «Κλεῖσε στὴν καρδιά σου τὸ Χριστὸ καὶ τότε θὰ αἰσθανθῇς κάθε εἴδους μεγαλεῖο…».
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος