Ω, Θεέ μου, έπεσε…

Παρασύρθηκε στο διαδίκτυο από ένα ταμπελάκι με μία γυναίκα. Το ταμπελάκι έγινε βίντεο, το βίντεο έγινε αμαρτία.

Συγκλονίστηκε.

«Πώς το έπαθα εγώ αυτό; Καί τώρα; Θά μέ ανεχθεί ο Χριστός για λίγο ακόμη;».

Τόσα χρόνια μετάνοιας, προσευχής, προγράμματος, επιστροφής στον Θεό, όλα σε μια στιγμή πέσανε κάτω…

Σαν να κατέβηκε μία κουρτίνα στις πέντε παρά τέταρτο το απόγευμα.

Πέντε λεπτά, θα κράτησε η «παράβαση…».

Αμάρτησε.

Κοκάλωσε.

Πέντε και τέταρτο η ώρα, βρέθηκε πια κουλουριασμένος στα πατώματα.

Συντετριμμένος, αναλυμένος, με το κούτελο χάμω στο χαλί: «Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά το μέγα ἔλεός σου και κατά το πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον το ἀνόμημά μου…».

Ούτε που ξέρει πως κουβάλησε το άθλιο σώμα του, το σώμα της αμαρτίας….

Το πως περπάτησε πάνω τον ανήφορο για να φθάσει στον παπά της Ενορίας.

Πέντε παρά τέταρτο αμάρτησε, έξι παρά τέταρτο Εξομολογιόταν.

---«Παππού μου, δεν ξέρω. Είχα χρόνια να το πάθω αυτό».

Ο παππούλης τον γνώριζε καλά ως ένα από τα πιο ευσεβή παιδιά της Ενορίας...

+++++++++++++

Γύρισε, τον κοίταξε, «τώρα κάτι αξίζεις» του λέει.

---«Νίκησες τη ντροπή σου, το είπες, έσωσες την ψυχή σου».

---«Έπεσα, πάτερ…».

---«Σηκώθηκες, όμως. Είχες ταχύτητα, δεν το άφησες έτσι…».

Τον κοίταξε με απορία:

---«Πού βρήκες το κουράγιο, βρε παιδάκι μου, να έρθεις αμέσως εδώ πέρα; ».
---«Τι να έκανα;».

---«Παιδάκι μου» του λέει, «αυτό που έκανες εσύ σε μία ώρα, άλλοι το αναβάλλουν για 50  χρόνια, μέχρι πού φεύγουν έτσι απ΄αυτή την ζωή κουβαλώντας τήν αμαρτία τους και Κολάζονται μετά αιώνια...». 

ΚΓΠ

Πηγή: inagiounikolaoutouneou.gr