" Παραδίδεις ὄνομα; παραδίδεις ἔδαφος !"
Στὸ ἐπικείμενο συλλαλητήριο πρέπει νὰ «κατεβοῦν» ὅλοι, οἱ ἀκόμα ζωντανοὶ Ἕλληνες. Νὰ σκιαχτοῦν ( επιτέλους ) οἱ προδότες…
Εάν τα Σκόπια ονομαστούν Μακεδονία ο κίνδυνος να φθάσουν τα Βόρεια σύνορά μας μέχρι τήν Θεσσαλία είναι πιά προφανής !
Η κυβέρνηση Τσίπρα προσφέροντας σήμερα "γή καί ύδωρ" στούς ξένους καί νομίζοντας ότι έτσι θα είναι αρεστοί σ΄αυτούς παραμένοντας στίς καρέκλες τους και στούς μισθούς τους, δημιουργούν ένα επικίνδυνο κλίμα ώς ικανοί να ξεπουλήσουν τα πάντα !
Κατηγορώντας μάλιστα τούς συμμετέχοντες στά συλλαλητήρια και στίς διαμαρτυρίες ώς "εθνικιστές καί πατριδοκάπηλους" !
Ποιός; ποιοί;
Αυτοί πού έχουν ξεφτιλίσει όχι μόνο τήν Ελληνική Αριστερά, αλλά καί τό κάθε τί πού έχει σχέση με Ιστορία, Παιδεία, Εργασία, Θρησκεία, καί Οικογένεια...
Βαθύ ρήγμα στις σχέσεις κυβέρνησης - Εκκλησίας προκαλούν οι διεργασίες για το Σκοπιανό. Χθες, η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί τον όρο «Μακεδονία» ή παραγώγου του στην ονομασία του γειτονικού κράτους, εγείροντας την εντονότατη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών, που την επέκρινε μεταξύ άλλων ότι συμπορεύεται ( άκουσον - άκουσον ) με τήν... Χρυσή Αυγή.
Ο κ. Ιερώνυμος τάχθηκε κατά της συμμετοχής-στήριξης της Εκκλησίας σε τυχόν συλλαλητήρια.
Ηδη, προγραμματίζονται δύο στην Αθήνα, στις 28/1 και 4/2 στην πλατεία Συντάγματος.
«Η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με τον λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων», τόνισε η ΔΙΣ, καλώντας την κυβέρνηση «να κατανοήσει την ανησυχία της, που είναι και ανησυχία του οικουμενικού ελληνισμού».
Ο κ. Ιερώνυμος από την πλευρά του ανέφερε ότι «η Εκκλησία έχει κάθε δικαιολογία να ενδιαφερθεί γι’ αυτό το θέμα, γιατί όπως ξέρουμε δεν είναι μόνο θέμα πολιτικό, εθνικό, είναι και θέμα εκκλησιαστικό».
Λίγες ώρες αργότερα, πηγές του ΥΠΕΞ σχολίασαν με οξύτητα την απόφαση της Εκκλησίας, θέτοντας πέντε θέματα.
Πρώτον, ρωτούσαν σκωπτικά «άραγε η ηγεσία της Εκκλησίας αποφάσισε να συμπορευθεί με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής;».
Μέλος της Ιεραρχίας μιλώντας στην «Κ», χαρακτήρισε τα περί συμπόρευσης της Εκκλησίας με τη Χρυσή Αυγή, «χυδαιότητες ανάξιες που μόνο τιμή δεν περιποιούν σε όποιον ανιστόρητο τις εκφράζει».
Την ίδια στιγμή, απέδωσε το ενδιαφέρον της Εκκλησίας για τις διεργασίες στο Σκοπιανό όχι μόνο στο εθνικό αλλά και στο εκκλησιαστικό σκέλος της υπόθεσης.
«Επειδή το ζήτημα, πέρα από εθνικό και πολιτικό, είναι και εκκλησιαστικό, το ΥΠΕΞ ας απευθύνει τα ερωτήματα στην πρωτόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο τα θέματα που αφορούν στη σχισματική εκκλησία των Σκοπίων, που αυτοαποκαλείται “Μακεδονική”».
Συλλαλητήρια..
Πριν από τη συνεδρίαση της ΔΙΣ, ο κ. Ιερώνυμος συναντήθηκε με την ηγεσία της Επιτροπής Εθνικών Ζητημάτων για τη Μακεδονία, η οποία ανακοίνωσε την τέλεση δύο συλλαλητηρίων στην Αθήνα.
«Η Εκκλησία πορεύεται με αγάπη, και όχι με συλλαλητήρια και πολέμους», δήλωσε ο Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου Εμμανουήλ (ένας εκ των τεσσάρων από τη Βόρεια Ελλάδα στη 12μελή ΔΙΣ).
Βέβαια, παρά τη γενική θέση της ΔΙΣ, δεν αποκλείεται Μητροπολίτες να προσφέρουν στήριξη σε συλλαλητήρια που θα διοργανωθούν.
Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος – Κιλκίς
Δημοσιεύω παρακάτω ἕνα παλαιὸ ἄρθρο μου, γιὰ τὴν Μακεδονία, μὲ κάποιες ἐλάχιστες ἀλλαγές.
ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ !
«...Ἦταν δύο σύγγαμβροι ἀπὸ τὴν Κύμη τῆς Εὐβοίας, ὁ συνταγματάρχης Ἰωάννης Παπακυριαζῆς καὶ ὁ ταγματάρχης Ἰωάννης Βελισσαρίου. Καὶ οἱ δύο λεβέντες. Τὰ ἀνδραγαθήματά τους ὑπῆρξαν ἀπὸ τὰ φωτεινότερα δείγματα ἀτομικῆς γενναιότητος.
Ομως οἱ δύο αὐτοὶ συγγενεῖς εἶχαν τσακωθῆ… σὰν σύγγαμβροι ποὺ ἦσαν. Στὴν μάχη τοῦ Κιλκὶς εὑρέθηκαν οἱ μονάδες τους νὰ πολεμοῦν πλάϊ-πλάϊ καὶ ὁ συναγωνισμὸς τῶν δύο τσακωμένων ἔφθασε φυσικὰ στὸ ἀποκορύφωμα.
Στὴν τελευταία μάχη όμως, ὅπως ἀναφέρει ὁ στρατηγός Πάγκαλος, ἐπῆλθε καί τὸ παρακάτω δράμα...
++++++++++++++++
“…Ἤρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμὸς πυρός, κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ ὁποίου οἱ 6 λόχοι τοῦ Βελισσαρίου, προχωροῦντες ταχέως ἔφθασαν εἰς ἀπόστασιν ἐφόδου ἀπὸ τῆς πρώτης γραμμῆς τῶν βουλγαρικῶν ὀρυγμάτων. Καὶ εἶδoν τὸ ἀλησμόνητον θέαμα τῆς ἐφόδου τῶν 6 εὐζωνικῶν λόχων τοῦ Βελισσαρίου, οἱ ὁποῖοι καθ’ ἃς εἶχαν ὁδηγίας ὑπὸ τοῦ διοικητοῦ των, ἔβαλον αἰφνιδίως ταχύτατον ὀλιγόλεπτον πῦρ ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, μετὰ τὸ ὁποῖον ὥρμησαν ἀκάθεκτοι καὶ μὲ βροντώδεις ἀλαλαγμοὺς ἐναντίον τῶν ἐπὶ τῆς πρώτης ὀφρύος τοῦ λόφου βουλγαρικῶν χαρακωμάτων.
Ἡ γραμμὴ τῶν ἐφορμούντων λόχων, μὲ τὰς ἀπαστραπτούσας ὑπὸ τὸν ἥλιον ὑπερχιλίας λόγχας ὡμοίαζεν πρὸς χαλυβδίνην ταινίαν, ἡ ὁποία ἀπειλητικὴ ἐπήρχετο ἐναντίον τῶν ἐχθρικῶν ὀρυγμάτων. Ὁ ἀγὼν ὑπῆρξεν μεγαλειώδης. Οἱ Βούλγαροι ἀνετράπησαν ἢ ἐξοντώθησαν διὰ τῆς λόγχης. Αὐτὸ ἦτο τὸ μεγαλύτερον κατόρθωμα τοῦ Βελισσαρίου καὶ μὲ δικαίαν ὑπερηφάνειαν ἐφώναξεν εἰς τὸν λοχαγὸν Ζήραν, ἄλλον γενναῖον, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε εἰς τὸ σύνταγμα τοῦ Παπακυριαζῆ, τοῦ μπατζανάκη τοῦ Βελισσαρίου.
----Βρὲ Ζήρα, ποῦ εἶναι ὁ Διοικητής σου νὰ δῆ;
---Ζήρας: Σκοτώθηκε.
Εἶχε πέσει πρὸ ὀλίγου μόλις, μαχόμενος μὲ τὸν ἴδιον ἀπαράμιλλον τρόπον.
Καὶ τότε τὸ πρόσωπο τοῦ Βελισσαρίου ἐμαύρισεν ἀπὸ τὸ πένθος. Ἔβγαλε τὸ πηλίκιόν του, ἔκαμε τὸν σταυρό του, ἐδάκρυσεν καὶ ἐτράβηξεν μπροστὰ μὲ περισσοτέραν ὁρμήν.
Ἐκεῖ παρακάτω στὴν Τζουμαγιά, στὸ ὕψωμα 1378, τὸν ἐπερίμενε κι’ αὐτὸν ὁ Χάρος…».
(Ἀπὸ τὸ Ἀναμνηστικὸ Λεύκωμα γιὰ τὰ 50 χρόνια τῆς μάχης τοῦ Κιλκίς. Θεσσαλονίκη, 1964).
Στίς 23 Ἰουλίου τοῦ 1929, ὁ τότε πρωθυπουργὸς Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ἐπισκέπτεται τὸ Κιλκίς... Σκοπός του, νὰ τιμήσει τοὺς ἀτίμητους μαχητὲς τῆς Μακεδονίας μας, τοὺς Κιλκισιομάχους. Ὁ σπουδαῖος Ἀθηναῖος γλύπτης Γ. Δημητριάδης ἔχει «ἱστορήσει» καὶ κοσμήσει, μ’ ἕνα ἐξαιρετικὸ γλυπτό, τὸν λόφο ὅπου διαδραματίσθηκε ἡ περιώνυμη μάχη.
« Παιδιά μου, ὅσοι, προφῆτες μου,
στρατιῶτες, ἀρχηγοί,
σὰν τὰ λιοντάρια στήσατε
κορμιὰ καὶ σὰν τὰ κάστρα
καὶ μέσ’ στὴν Μακεδονικὴ ματοθρεμμένη γῆ
βάλατε τὴν εἰκόνα μου
φερτὴ σὰν ἀπὸ τ’ ἄστρα
σ᾽ τοῦ Λαχανᾶ καὶ σ᾽ τοῦ Κιλκὶς
τὴν Εκκλησιὰ τὴν πλάστρα,
πνοὲς κι’ ἂν πλανάστε σ’ ἄλλη ζωή,
λείψανα κι’ ἂν κοιμάστε
σᾶς λειτουργῶ στὴν δόξα μου.
Μακαρισμένοι νά ᾽στε».
Γράφει ἡ ἐπιτύμβιος στήλη τῆς μάχης τοῦ Κιλκίς, ὀνόματα, πολλά ονόματα. Ὀνόματα ἡρώων, ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν, ποὺ ἄφησαν τὰ ἁγιασμένα κόκαλά τους στὰ σιταροχώραφα τοῦ Κιλκίς, πολλοὶ κάηκαν ζωντανοὶ ἀπὸ τὴν φωτιὰ ποὺ ἅρπαξαν τὰ μεστωμένα στάρια, τραυματίες ἀβοήθητοι.
Οἱ ἀγρότες πού τὰ κατοπινὰ χρόνια όργωναν τὰ χωράφια τους ἀπὸ τὸ Καμπάνη ἕως τὸ Κιλκίς ξεσήκωναν μέ τὰ ἀλέτρια κόκαλα. Τὰ τύλιγαν οἱ γεωργοὶ σὲ καθαρὰ σεντόνια, τὰ ἔθαβαν καὶ ἔκαναν τὸν σταυρό τους…
Καὶ οἱ παπαροῦνες σ’ αὐτὰ τὰ χωράφια, ἔλεγε ἕνας παλιός, εἶχαν χρῶμα σὰν τὸ αἷμα.
Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν μαχητῶν τοῦ Κιλκίς.
. «Ἂν σκάψουμε, παιδιά, τὸ χῶμα ποὺ πατᾶτε, θὰ βροῦμε κόκαλα Ἑλλήνων στρατιωτῶν». Ὅπως τὸ λέει ὁ ποιητής μας, ἔτσι βγῆκε ἡ ἐλευθερία μας, ἔλεγαν οἱ παλιοί μας οἱ δάσκαλοι.
Τώρα οἱ ἀνθέλληνες τα ποδοπατοῦν, ντροπιάζοντας και τον εαυτό τους αλλά και τὰ ἱερὰ κόκαλα…
Συζητοῦν γιὰ «Νέα Μακεδονία» ὅτι ἐπίκειται συμφωνία. Θὰ ἀναγνωρίσουμε, ψιθυρίζουν οἱ γονατισμένοι· δηλαδὴ θὰ ξεπουλήσουμε !!!
Γι’ αὐτὸ το ξεπούλημα όμως ἔπεσαν οἱ ἥρωες τοῦ Κιλκὶς-Λαχανᾶ;
Εἶμαι Μακεδὼν τὸ γένος, 28 χρόνια δάσκαλος. Ὅλοι ἐμεῖς οἱ δάσκαλοι διδάσκαμε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πολεμήσαμε γιὰ νὰ ἀπελευθερώσουμε τὴν Κρήτη, τὴν Ἤπειρο, τὴν Θεσσαλία, τὴν Θράκη, τὴν Μακεδονία. Καὶ ὅ,τι όποιο μέρος μας ἀπελευθερώναμε ἦταν Ἑλλάδα. Στὴ μάχη Κιλκὶς- Λαχανᾶ ἔπεσαν 8.500 Έλληνες. Κατατροπώθηκαν οἱ ὑπερφίαλοι Βούλγαροι.
Τώρα ἂν τολμήσουν τὰ ἀπολειφάδια τῆς σήμερον πού μας κυβερνούνε καὶ παραδώσουν τὸ ὄνομα - ὄνομα = ἔδαφος - , θὰ μᾶς ἐλέγξουν ὡς πνευματικῶς ἀνέντιμους καὶ προδότες ὅλες οἱ προηγούμενες καὶ ἑπόμενες γενεὲς τῶν μαθητῶν μας.
(Τί θὰ πῶ τώρα εγώ στοὺς μαθητές μου; Συγγνώμη, λάθος, σᾶς ἔλεγα τόσα χρόνια ψέματα. Τὸ ψεῦδος ὅμως ἀνήκει στοὺς προσκυνημένους…
Νὰ ξεσηκώσουμε λοιπόν μαθητές, γονεῖς, κοιμωμένους παράγοντες, δεσποτάδες γιὰ τὸ συλλαλητήριο. Ἂν χαθῆ τὸ ὄνομα, τότε είναι «νὰ πᾶμε νὰ πνιγοῦμε, καί να χαθούμε » ὅλοι μας…).
Ξαναγράφω ἕνα ἡρωϊκὸ ἐπεισόδιο ποὺ συνέβη κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Στὶς 26 Αὐγούστου 1922, στὴν Σμύρνη ὁ στρατὸς ἐπιβιβάζεται σὲ πλοῖα γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν Ἑλλάδα. Μὲ τὴν βία ἀνεβαίνει καὶ ὁ ταγματάρχης πεζικοῦ Κων. Μουτσούλας. Ὅταν τὸ πλοῖο «Νάξος» εἰσερχόταν στὸ λιμάνι τῆς Χίου, κατάμεστο ἀπὸ ρακένδυτους πρόσφυγες, ὁ ταγματάρχης Μουτσούλας ἀνέβηκε στὸ κατάστρωμα, τράβηξε τὴν προσοχὴ ὅλων καὶ φώναξε:
«ἔπειτα ἀπ’ αὐτὸ τὸ αἶσχος τῆς ἐθνικῆς συμφορᾶς, δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ πατήσουμε χῶμα Ἑλληνικό. Νὰ πᾶμε νὰ πνιγοῦμε πρέπει, καὶ πρῶτος ἐγὼ δίνω τὸ παράδειγμα…». Κι΄ ἔπεσε στὴν θάλασσα καὶ πνίγηκε.
(Τὸ διέσωσε ὁ Χρ. Ἀγγελομάτης, στὸ «Χρονικὸν τῆς Μεγάλης Τραγωδίας», σελ. 184).
Ἦλθε ἡ στιγμὴ λοιπόν πού ἐμεῖς οἱ τωρινοὶ Ἕλληνες, οἱ Μακεδόνες, νὰ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα στὸ προαιώνιο, σ᾽ αὐτὸ ποὺ σπανίως παρουσιάζεται στὴν ζωὴ τῶν ἐθνῶν, ποὺ ὅμως σημαδεύει ἀνοξείδωτα τὸ βάδισμά τους στὴν ἱστορία: ΝΑΙ ἢ ΟΧΙ…
Δημήτρης Νατσιὸς
Δάσκαλος - Κιλκὶς