+ Ο Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, κατά κόσμον Άντονυ Μπλουμ, γεννήθηκε στη Λωζάννη το 1914 από οικογένεια διπλωματών και στρατιωτικών. Έζησε για κάποιο διάστημα της παιδικής του ηλικίας στην Περσία και κατόπιν (μετά τη Ρωσική επανάσταση του 1917) στη Γαλλία.
Σπούδασε ιατρική, ειδικεύτηκε στη χειρουργική και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην ογκολογία. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου υπηρέτησε στο Γαλλικό στρατό και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής αντίστασης, πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως χειρουργός.Το 1943 εκάρη μοναχός. Το 1948 μετεγκαταστάθηκε στο Λονδίνο στην Αδελφότητα του Αγίου Σεργίου. Το 1956 διορίστηκε εφημέριος της ρωσικής ενορίας του Λονδίνου και το 1957 χειροτονήθηκε Επίσκοπος. Πέντε χρόνια αργότερα διορίστηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας Αρχιεπίσκοπος και Έξαρχος Δυτικής Ευρώπης, ενώ το 1966 ο θρόνος του ανυψώθηκε σε Μητροπολιτικός.

Κοιμήθηκε το 2003 σε ηλικία 89 ετών.
Η δράση του, τα βιβλία του, τα κηρύγματά του και η εμβέλεια της προσωπικής του ακτινοβολίας τον έχουν κατατάξει ως μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας του 20ού αιώνα στον Ευρωπαϊκό χώρο.

"...Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος. Δεν έρχεται πρόωρα, ούτε παράκαιρα. Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα, και να μην επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για εμάς !

Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό.

Πριν πολλά χρόνια ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω τον Θεό.

Του είπα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα, αυτός δεν θα ήταν δυνατό να ατενίσει το Θεό...

+++++++++++++++++++++

Σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει…

Ο άνθρωπος εκείνος με ρώτησε, γιατί τού τα έλεγα αυτά ;

Του πρότεινα λοιπόν να σκεφτεί λίγα λεπτά και να μου πει αν υπήρχε κάποιο χωρίο του Ευαγγελίου που να τον είχε συγκινήσει ιδιαίτερα, για να δει ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του Θεού και του ιδίου.

Μου απάντησε λοιπόν «ναι, είναι στο Όγδοο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννου, το χωρίο που μιλάει για τον λιθοβολισμός της πόρνης».

«Α, ναι!» είπα, «αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια στο Ευαγγέλιο».

«Τώρα» του είπα, «κάθισε και σκέψου ειλικρινά: στη σκηνή που περιγράφεται, στο ποιός μπορεί να είσαι εσύ:

Λοιπόν,

---Εσύ, είσαι όπως ο Κύριος, ή τουλάχιστον είσαι με το μέρος Του, γεμάτος συγχώρηση, συγκατάβαση και πίστη γι’ αυτή τη γυναίκα που μπορεί να μετανοήσει και να γίνει ένας καινούργιος άνθρωπος;

---Είσαι μήπως η γυναίκα που τη συνέλαβαν να μοιχεύει;

----Είσαι μήπως ένας από κείνους που απομακρύνονται αμέσως γιατί έχουν επίγνωση των αμαρτημάτων τους;

----Ή τέλος είσαι ένας από κείνους που στέκονται λίγο και περιμένουν»;

Ο άνθρωπός μου, σκέφτηκε λίγο και έπειτα είπε:

---«Όχι, νιώθω πως είμαι ο μόνος Εβραίος που δεν θα είχε απομακρυνθεί αλλά θα είχα λιθοβολήσει και την γυναίκα ! ».

Τον κοίταξα λοιπόν και του απάντησα:

---«Δόξαζε τον Θεό που δεν σου επιτρέπει να Τον συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο!».( γιατί προφανώς με την σκληροκαρδία σου «αλλοίμονό σου » ! )

Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom –

«Μάθε να προσεύχεσαι» – εκδόσεις – Η Έλαφος