Και να ήταν μόνο τα βαμμένα χείλη; Εδώ συμβαίνουν και άλλα χειρότερα…
Ποτέ μου δεν κατάλαβα, έλεγε ένας συνειδητός Χριστιανός, γιατί σε κάποιες Εκκλησίες βάζουν στο βάθος του δεξιού κλίτους ( πλευράς) μεγάλες εικόνες προς προσκύνηση. Έτσι ώστε να αναγκάζουν τις γυναίκες μέσα σε ώρα Θείας Λειτουργίας να πηγαινοέρχονται για προσκύνημα ανάμεσα στους άνδρες πού κάθονται στην δεξιά πλευρά.
Και στην μέν αριστερή πλευρά πού βρίσκονται οι γυναίκες συνήθως δεν βάζουν καμία μεγάλη εικόνα στο βάθος, το κάνουν όμως αυτό κυρίως στην δεξιά πλευρά των ανδρών ώστε αρκετές από αυτές τις γυναίκες κοσμικές και άσεμνα ντυμένες, ειδικά το καλοκαίρι, να σκανδαλίζουν, εν ώρα Θείας Λατρείας τους άνδρες ! Καί μπορεί αυτό να δικαιολογείται κάπως για μεγάλα προσκυνήματα ώς τιμητική θέση τού Αγίου αλλά δεν είναι και για γενίκευση σε όλες τίς Εκκλησίες.
Μά καλά παπούλη μου, εφ΄όσον έχεις χώρο δεξιά – αριστερά στην είσοδο πρωτομπαίνοντας στήν Εκκλησία, γιατί δεν βάζεις τις εικόνες αυτές μπροστά ώστε προσκυνώντας ο κάθε πιστός να πηγαίνει μετά στην θέση του και να μη συμφείρονται κοσμικές γυναίκες μέσα στα αντρικά βλέμματα. Θα προσκυνάει η κάθε μία πιστή ώραία και καλά μπροστά και θα πηγαίνει μετά αθορύβως στην θέση της χωρίς να σουλατσάρη πάνω κάτω για να φθάσει στο βάθος της Εκκλησίας προκαλώντας αρκετές φορές με τά κουνήματά της, τά αρώματά της καί την κοσμική παρουσία της...
Επί τέλους τι είδους χωροταξική θεοσέβεια είναι αυτή πού κάνετε με τις εικόνες χωρίς να αντιλαμβάνεσθε την πνευματική ζημιά πού ενδομύχως στους πιστούς δημιουργείτε ;
Καιρός να φυλάξουμε τα μάτια μας από την γύρω περιφερόμενη αμαρτία…
Ποιὸς άραγε καθορίζει τὴν ἐμφάνιση τῶν γυναικῶν, ἰδίως τώρα τὸ καλοκαίρι; Ἡ αἰσχρότητα ἢ ἡ σεμνότητα; Ἡ αἰδὼς ἤ ἡ ἀναισχυντία; Ὁ σεβασμὸς ἢ ἡ ξετσιπωσιά;
Καὶ μόνο πού θίγουμε τὸ θέμα τοῦ ντυσίματος ἢ μᾶλλον τοῦ γδυσίματος τῶν γυναικῶν τὸ καλοκαίρι, γελᾶνε πολλοὶ καὶ ἀντιδροῦν:
-- Μ’ αὐτἀ θ’ ἀσχολούμαστε τώρα ; Ἔχουμε τόσα ἄλλα προβλήματα!
Ὑπάρχει ὅμως πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό ἐκεῖνο, ποὺ ἀσχολήθηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός και είπε; Καὶ ἕνα βλέμμα πονηρὸ νὰ ρίξη ἕνας ἄνδρας σὲ μιὰ γυναίκα, ἰσοδυναμεῖ μὲ μοιχεία! ( η δε μοιχεία με θάνατο ! )
«Ὁ βλέπων γυναίκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτήν, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. ε΄28).
Τὸ πονηρὸ βλέμμα τὸ προκαλεῖ κυρίως μιά ἄσεμνη γυναίκα. Καὶ τὸ πονηρὸ βλέμμα, ποὺ ἀνάβει σαρκικὴ φωτιά, τὸ ρίχνει καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλη ἕνας ἄνδρας, ὅταν γύρω του, στὸ δρόμο, στην εργασία του, στὰ μέσα συγκοινωνίας, ὁπουδήποτε, προκαλῆται ἀπο τὴν γύμνια ὁρισμένων γυναικών. Καὶ ὄχι μόνο ἔξω κυκλοφορεῖ ἡ γυμνότητα, ἰδίως τὸ καλοκαίρι, ἀλλά βρίσκεται χειμώνα καλοκαίρι στὸ ἴντερνετ, ποὺ διαθέτουν πλέον τὰ περισσότερα κινητὰ τηλέφωνα!
Γιὰ ἕνα χριστιανὸ ἄνδρα, νέο ἢ καὶ ἡλικιωμένο, τὸ σπουδαιότερο θέμα και ἡ μεγαλύτερη νίκη εἶναι, νὰ κρατήσει τὰ μάτια του ἁγνά ( να τα τραβήξει από το όποιο άμαρτωλό θέαμα γύρω του ...).
+++++++++++++++++++++++++
Ὑπάρχει πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό αὐτὸ ποὐ φθάνει να ἀσχολεῖται ειδικά και ὁ Απόστολος Παῦλος; Μιλάει, ὄχι ἁπλῶς γιὰ σεμνό ντύσιμο στὶς γυναῖκες, ἄλλα γιὰ «καταστολή», δηλαδή, νὰ καλύπτεται ὅλο τὸ σῶμα τους ὥστε νὰ μὴν ὁδηγεί ἡ ἀπρεπἠς ἐμφάνισις σὲ σαρκικὲς ἐπιθυμίες τοὺς ἄνδρες !
Γράφει σχετικά : «Βούλομαι ( θέλω ) τὰς γυναίκας ἐν καταστολῇ κοσμίᾳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς...» (Α΄Τιμ. β΄ 9).
- • Ὑπάρχει λοιπόν πιὸ σοβαρὸ θέμα ἀπό τό πυράκτωμα τῆς σεξουαλικῆς φωτιᾶς, ποῦ γίνεται καμίνι ἀπό τὴν ἔκθεση γυμνοῦ (ή, και ημίγυμνου) σώματος, ἀνδρὸς ἢ γυναικός;
Κι ἄς μὴ σπεύσουν μερικοὶ νὰ δικαιολογήσουν τὸ γυμνισμό, λέγοντας (σσ. το γνωστό παραμύθι ):
—Μπορεῖ ἐξωτερικὰ νά ’ναι ἄσεμνοι, ἀλλά μέσα τους εἶναι... καλοὶ ἄνθρωποι ! Ὁ Θεὸς βλέπει τὸ μέσα μας, ὄχι τὸ ἔξω μας !
Ἄς ἀκούσουμε τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο: « Καὶ τὸ ντύσιμό σας νά ‘ναι σεμνό. Διότι ἡ καλὴ ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση εἶναι καθρέφτης τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ μέσα στὴν ψυχή σας...
- • Ὁ Θεὸς βλέπει καὶ τὸ μέσα καὶ τὸ ἔξω. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρῆ ἅγιο ὅποιον-όποια ὁδηγεῖ τοὺς ἄλλους στὴν ἁμαρτία!
Κάθε εὐσεβὴς γυναίκα μπροστά της ἔχει ὡς πρότυπο (μοντέλο) τὶς ἅγιες γυναῖκες, πού ὅλες παριστάνονται στὶς εἰκόνες σεμνὰ ντυμένες. Γιὰ τὴν εὐσεβῆ γυναίκα ἡ μόδα τοῦ ντυσίματος, καὶ μέσα καὶ ἔξω ἀπ’ τὸ Ναό, λέγεται «σεμνότητα».
- • Πιστεύουμε, ὅτι γιὰ τὶς περισσότερες γυναῖκες, πού τολμοῦν μὲ κυνισμὸ νὰ μπαίνουν σὲ ἱερὸ χῶρο ( μὲ ἄσεμνο ντύσιμο, πού μᾶλλον ἰσοδυναμεῖ μὲ γδύσιμο …), δὲν ἰσχύει τὸ ἐλαφρυντικό τῆς ἄγνοιας.
Αυτές ξέρουν ὅτι ἡ ἐμφάνισή τοὺς εἶναι προκλητική. Καὶ ὄχι μόνο το ξέρουν, ἀλλά και τό... ἐπιδιώκουν!
Γι’ αὐτὸ καί «γδύνονται», ὄχι φυσικὰ ἐπειδή ζεσταίνονται, ἀλλά πρωτίστως γιατί θέλουν νὰ προκαλέσουν τὰ βλέμματα τῶν ἀνδρῶν ( σσ. και να «πιστοποιηθούν» έτσι εσωτερικά ότι είναι επιθυμητές, ελκυστικές και ωραίες !
Και πού όλα αυτά; Μέσα στην Εκκλησία !!! ) .
Και τώρα τι λέτε; Ἂν ὁ Κύριός ἔβγαλε ἔξω ἀπ’ τὸ Ναὸ τοῦ «Σολομῶντος» ὅσους τὸν βεβήλωναν, θὰ ἀνεχόταν τὴ βεβήλωση τῶν Ναῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης; Εἶδε τότε μέσα στὸ Ναὸ «πρόβατα καὶ περιστέρια» καὶ χρησιμοποίησε φραγγέλιο ( Ἰωάν. Β΄ 18). Καὶ θὰ ἔμενε ἀδιάφορος μπροστά σέ ἄσεμνα καὶ ἀναιδῆ πρόσωπα, ποὐ κάθε ἄλλο παρὰ λευκὰ περιστέρια καὶ ἄκακα πρόβατα εἶναι;
Ὁ Ναὸς εἶναι τόπος ἡσυχίας καὶ ὄχι ἐσωτερικῆς ταραχῆς καὶ ἐξωτερικῆς ἀναταραχῆς. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ «διάγωμεν ἠσύχιον βίον ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α΄ Τιμ. β΄ 2), ὅταν καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμα τὴν ἱερή μας σύναξι, στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς πίστεως μας ταραζόμαστε; Καὶ ἡ ταραχὴ προέρχεται ἀπ’ τὴν ἀσέβεια (τὸ ἀντίθετο τῆς εὐσέβειας ) καὶ ἀπ’ τὴν ἀναίδεια (τὸ ἀντίθετο τῆς ντροπῆς ).
Τὸ θέμα τῆς γυμνιστικῆς μόδας κατὰ τοὺς θερινοὺς μῆνες δὲν εἶναι παρωνυχίδα. Εἶναι σοβαρό. Ἄν ἀπαιτεί μια μικρὴ θυσία τὸ σεμνὸ ντύσιμο, τι λέτε δὲν ἀξίζει για τον Θεό αὐτὴ ἡ θυσία; Οἱ μάρτυρες θυσίαζαν τὴ ζωή τους, γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὸ Χριστὸ καὶ χάσουν τὴν οὐράνια βασιλεία Του! Καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καλύψουν λίγο τὸ σῶμα τους, ( σσ. όχι για τίποτα άλλο ) αλλά γιὰ νὰ μὴν Κολαστοῦν;
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τρόπους γιὰ νὰ περιφρουρῆ τὴν ἁγιότητα τῆς λατρευτικῆς της συνάξεως. Τὸ «πάντα κατὰ τάξιν καὶ εὐσχημόνως γινέσθω» (Α΄Κορ. ιδ΄ 40) δὲν εἶναι σχῆμα λόγου. Εἶναι λόγος, νουθεσία, προτροπή. Ἀλλ’ εἶναι καὶ ἐνέργεια.
Καιρός είναι λοιπόν να ἐπανέλθη στην Εκκλησία μας εκείνος ὁ ἅγιος θεσμὸς τῶν διακονισσῶν πού ήσαν ἐνάρετες γυναῖκες, πού φρόντιζαν γιὰ τὴ σεμνή παρουσία τῶν γυναικὼν μέσα στήν Θεία Λατρεία ( σσ. βάζοντας τίς άτακτες στην θέση τους ).
ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη