"Ύπνε πού παίρνεις τα παιδιά, έλα πάρε και τούτο…".
Ένας ακόμη ήρωας της Αριστεράς πού τον πήρε ο ύπνος από τίς μάχες πού έδωσε. Έτσι, δια τού ύπνου, θα λύσουν καί τα προβλήματα του Έθνους !
Ζητάνε τώρα και Συνταγματική αναθεώρηση για να παραστήσουν τους ήρωες…
Χρόνια τώρα το γυροφέρνουν το θέμα, και αυτοί, αλλά και οι πρό αυτών πολιτικοί, συνήθως της Αριστεράς, πού όταν βλέπουν ότι θά χάσουν στις επόμενες από την αγανάκτηση του λαού, αρχίζουν και ανασκαλεύουν τις κοτσιλιές τους δημοσιεύοντας σκάνδαλα για ανθρώπους της Εκκλησίας, για Εκκλησιαστική περιουσία, για «εκείνον τον διάκο κι΄εκείνον τον Μητροπολίτη» πού γράψανε κάποτε οι εφημερίδες…
Καί το κάνουν αυτό για να δηλητηριάσουν τους αφελείς ώστε να ξεχάσουν τα χρόνια πού πέρασαν και τά ψέματα πού τους είπαν, ώστε να βγούν αυτοί, αγνές περιστερές από τα γενοφάσκια τους, άσπιλοι και αμόλυντοι από κάθε κακία, όψιμοι ήρωες πού τώρα θα πολεμήσουν την εκκλησία...
Δυστυχώς μια ζωή αυτό κάνουν, και γιατί να μη το κάνουν και τώρα…Ο Ελληνικός λαός ξεχνάει εύκολα πάσχοντας από βαρειά πολιτική αμνησία…
Η αναφορά και μόνο της Αγίας Τριάδος στην αρχή του Συντάγματος τους καίει περισσότερο απ΄όλα τα άλλα, και θα προσπαθήσουν να τήν βγάλουν πάση θυσία καιόμενοι από τα δαιμόνια πού έχουν μέσα τους όπως εκείνοι οι παλαιοί Γεργεσηνοί πού διώχνανε τον Χριστό από τα μέρη τους για να συνεχίζουν ανενόχλητοι τις αμαρτίες τους…
Με τις απαιτούμενες 50 υπογραφές κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Συνταγματική Αναθεώρηση
Ένα από τα κεντρικά θέματα της πρότασης αποτελούν οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους. Αναλυτικά
Άρθρο 3
Προτείνουμε την αναδιατύπωση και τον εκσυγχρονισμό του άρθρου 3, προκειμένου να κατοχυρωθεί ρητά η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, με διατήρηση πάντως, για ιστορικούς και πραγματολογικούς λόγους, της αναγνώρισης της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως επικρατούσας θρησκείας.
Με την πρότασή μας, το άρθρο 3 συμπτύσσεται σε μία παράγραφο. Προτάσσεται η διακήρυξη ότι η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη και ακολουθεί η αναγνώριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως επικρατούσας θρησκείας.
Για την οποία διευκρινίζεται περιγραφικά, για ιστορικούς λόγους, ότι είναι δογματικά ενωμένη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησία, τηρεί τους Αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και την εκκλησιαστική παράδοση, είναι αυτοκέφαλη και διοικείται σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της, τον Πατριαρχικό Τόμο του 1850 και τη Συνοδική Πράξη του 1928. Διευκρινίζεται επίσης ότι δεν θίγεται το εκκλησιαστικό καθεστώς της Κρήτης και των Δωδεκανήσων...
+++++++++++++++++++
Κατά τα λοιπά, από τη διάταξη απαλείφονται οι θεολογικού χαρακτήρα αναφορές, όπως και η αναφορά στα όργανα διοίκησης της Εκκλησίας, ως ασύμβατες με την καθιέρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας, και καταργείται η σημερινή παράγραφος 3 σχετικά με το κείμενο της Αγίας Γραφής.
Το άρθρο συμπληρώνεται από ερμηνευτική δήλωση, με την οποία διευκρινίζεται ότι ο όρος «επικρατούσα θρησκεία» δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και, κυρίως, δεν συνεπάγεται δυσμενείς συνέπειες σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας.
Άρθρα 13 παρ. 5, 33 παρ. 2 και 59 παρ. 1 και 2
Προτείνουμε την προσθήκη εδαφίων στην παρ. 5 του άρθρου 13, προκειμένου να κατοχυρωθεί συνταγματικά ο πολιτικός όρκος, ως έκφραση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, σε εναρμόνιση προς την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 3.
Ο θρησκευτικός όρκος, εάν είναι υποχρεωτικός, αντίκειται στην αρνητική θρησκευτική ελευθερία, δηλαδή στο δικαίωμα του καθενός να μη γίνονται γνωστές οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις, εάν δεν το επιθυμεί ο ίδιος.
Με την πρότασή μας, η ορκωμοσία όλων ανεξαιρέτως των κρατικών αξιωματούχων και των δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων θα γίνεται υποχρεωτικά με πολιτικό όρκο, δηλαδή με διαβεβαίωση στην τιμή και τη συνείδησή τους.
Ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις που επιβάλλεται όρκος, ο υπόχρεος θα έχει τη δυνατότητα να επιλέγει ελεύθερα αν θα δώσει όρκο πολιτικού ή θρησκευτικού τύπου.
Σε εναρμόνιση με την πρόταση αυτή, είναι αναγκαίο να απαλειφθεί η θρησκευτική καθομολόγηση από τον όρκο του Προέδρου της Δημοκρατίας (άρθρο 33 παρ. 2) και των βουλευτών (άρθρο 59 παρ. 1) και να αντικατασταθεί με διαβεβαίωση στην τιμή και τη συνείδησή τους.
Επίσης καταργείται, ως περιττή πλέον, και η παρ. 2 του άρθρου 59 για τον όρκο αλλόθρησκων ή ετερόδοξων βουλευτών.