Συζητώντας, μέσω Πνεύματος Αγίου, με φυλάρχους Αφρικανικών φυλών. Κανείς δεν γνωρίζει τήν γλώσσα του άλλου καί όμως μυστηριωδώς ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον !
Αυτά μόνο στήν Ορθοδοξία γίνονται καί πέραν τούτης ουδέν...
«Μιλοῦσα σὲ ὅσους εἶχαν ἔλθει νὰ ἀκούσουν (καὶ νὰ δοῦν) τὸν «ἄσπρο» ( τον λευκό, δηλαδή εμένα…).
Κάποιος μετέφραζε στὴ γλώσσα τους καὶ ἄκουγαν μὲ μεγάλη προσοχή. Σὲ μιὰ στιγμὴ σταμάτησα τὸν μεταφραστὴ καὶ τὸν ρώτησα τί εἶπε ;
Μοῦ ἀπάντησε μὲ ἀφέλεια κάτι, ποὺ ἦταν ἀντίθετο ἀπὸ ὅ,τι εἶχα πεῖ εγώ. Τὸ δέχτηκε καὶ εἶπε αὐτὰ ποὺ τοῦ ἐπανέλαβα!
Σὲ ἕνα χωριὸ μίλησα στοὺς Νέους γιὰ τὴ Μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση· μοῦ ἐξέφρασαν τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐξομολογηθοῦν. Πηγαίνοντας στὴν Ἀχυροκαλύβα, ποὺ ἐκτελοῦσε τὸ ρόλο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, διαβάσαμε τὴν Ἀκολουθία εἰς Μετανοοῦντα, τὴν ὁποία μετέφρασε στὴ γλώσσα τους ἡ μεταφραστικὴ ὁμάδα τῆς Μητροπόλεως…
Ἐγὼ μπῆκα μέσα καὶ κάθησα μπροστὰ ἀπὸ μιὰ χάρτινη Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
Φορώντας τὸ Πετραχήλι σκέφτηκα πῶς θὰ γίνει τώρα ἡ Ἐξομολόγηση, ἀφοῦ δὲν ξέρω τὴ γλώσσα τους καὶ αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν τὴ γλώσσα ποὺ ἐγὼ θὰ τοὺς μιλοῦσα. Σκέφτηκα ὅμως ὅτι δὲν πρέπει νὰ μεταχειριστῶ μεταφραστή, μοῦ ἦρθε ὅμως ἡ ἰδέα ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει ὅλες τὶς γλῶσσες καὶ ἠρέμησα.
Ἦρθε ἡ πρώτη καὶ ἔλεγε – ἔλεγε, ἐγὼ τὴν κοιτοῦσα στὰ μάτια καὶ προσευχόμουν τί νὰ τῆς πῶ, ἀφοῦ δὲν καταλάβαινα τίποτε.
Ἀφοῦ τελείωσε τῆς διάβασα τὴν εὐχή, μοῦ φίλησε τὸ χέρι συγκινημένη καὶ ἔφυγε...
++++++++++++++++++++++++
Ὕστερα ἀπὸ λίγο ἦρθε κάποιος νεαρός. Διαδραματίστηκε ἡ ἴδια σκηνή. Περίμενα νὰ ἔλθει καὶ ἄλλος, ἀλλὰ ἀργοῦσε. Ὅταν ἦρθε, τὸν ρώτησα γιατί ἄργησε ( διότι μιλοῦσε τὴ γλώσσα ποὺ ἐγὼ τοὺς μιλοῦσα ).
Μοῦ εἶπε ὅτι συζητοῦσαν ( μεταξύ τους... ) τὸ πῶς εσύ καταλάβαινες τί σοῦ ἔλεγαν καὶ πώς ἀπαντοῦσες στὰ προβλήματά τους!
Ἔτσι τελείωσε ἡ Ἐξομολόγηση ὅλων τῶν Νέων, γύρω στοὺς 15. Μετὰ διαβάσαμε τὸν ἑσπερινό, στὴ γλώσσα του, ἐγὼ ἔλεγα τὰ Εἰρηνικὰ καὶ τὶς ἐκφωνήσεις, ποὺ τά… παπαγάλιζα ἀπὸ τὰ χειρόγραφα, πού μοῦ εἶχαν γράψει τὰ μέλη τῆς Μεταφραστικῆς ὁμάδος.
Ἔτσι τελείωσε ἡ πρώτη μου ἐμπειρία, ἀπὸ τὸ Φωτισμὸ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Στὸ πρῶτο οὔτε κἄν ἔδωσα σημασία, τὸ θεώρησα ὅτι ἦταν τυχαῖο, μετὰ ὅμως τὸ συνειδητοποίησα καὶ αὐτὸ καὶ δόξασα τὸν Θεὸ ποὺ εἶχε στείλει τὸ ΑΓΙΟ Του ΠΝΕΥΜΑ καὶ σὲ ’μένα τὸν ἁμαρτωλό.
Τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς κανόνισα νὰ Λειτουργήσω στὸ ἴδιο τὸ Χωριὸ καὶ βρῆκα ἀφορμὴ ἀπὸ τὴ κάθοδο τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στοὺς Ἀποστόλους καὶ τὴν ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου πού λέει :
«καὶ ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν (τῶν Ἀποστόλων), ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι;
Καί πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν,Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;» (Πράξ. β΄ 1-11).
Καὶ ἔτσι ὅσοι ἀπὸ τοὺς Νέους ἐξομολογήθηκαν πῆραν ἀπάντηση καὶ οἱ ἄλλοι κατάλαβαν ὅτι το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ εἶναι Ἐκεῖνο πού, ὅπου θέλει πνεῖ (πνέει) (Ἰωάν. γ΄ 8).
Βεβαίως γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς οὔτε λόγος νὰ γίνεται.
Ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι ΠΝΕΥΜΑΤΟΜΑΧΟΙ καὶ σφετερισταὶ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ἐκμεταλλεύονται τὴν ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων ἢ νὰ θεραπευτοῦν ἢ νὰ ἀπολαύσουν ὑλικὰ ἀγαθά. Μὲ μία λέξη εἶναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ !!!
Κάπου διάβασα πὼς κάποιος νέος, ποὺ παραξενευόταν μὲ τὰ «τερτίπια» τους, τοὺς «ἔπαιξε» τὸ ἑξῆς χουνέρι. Εἶχαν κάποιον «παράλυτο» καὶ θὰ τὸν «θεράπευαν» μὲ τὶς προσευχές τους πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ νεαρὸς σὲ μιὰ στιγμὴ φώναξε δυνατὰ «Πυρκαγιά». Πρῶτος ποὺ ξεκίνησε νὰ φύγει τρέχοντας ἦταν ὁ… «Παράλυτος»!!!
Εὔχομαι τὸ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ νὰ φωτίζει ὅλους ὅσοι προσφέρετε τὶς ὑπηρεσίες Σας στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο, ποὺ ἀπηχεῖ τὴ γνώμη πολλῶν ὀρθοφρονούντων ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. ΑΜΗΝ
Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Κ. Τσίρκας