Έτσι όπως πάμε, με τίς αθρόες "εισαγωγές" πρός προσκύνηση υπό τού πιστού λαού ( πού τρέχει πάντοτε αδιαμαρτύρητα καί ανεξέλεγκτα γι΄ αυτό), καθόλου παράξενο να δούμε μιά μέρα σε κάποια Ορθόδοξη Μητρόπολη καί την παραπάνω βυζαντινή εικόνα Salus Populi Romani έστω καί χωρίς την Παπική Ελβετική Φρουρά πού εδώ βλέπουμε να την φυλάει...
«….Στις χαλεπές ημέρες πού ζούμε μετά πολλής χαράς βλέπουμε να έχει ξεκινήσει ένας ουσιώδης προβληματισμός στις τάξεις του πιστού λαού σχετικά με το φαινόμενο μετακινήσεως, υποδοχής, και περιφοράς Ιερών Λειψάνων και Αγίων Εικόνων που τείνει να καταστεί κυρίαρχο χαρακτηριστικό του σύγχρονου εκκλησιαστικού βίου.
Στο έγκριτο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (φύλλο Ιανουαρίου-Μαρτίου) διαβάσαμε ένα σχετικό κείμενο που θεωρούμε ότι μας βάζει σε σκέψεις και θετικούς προβληματισμούς. Το κείμενο έχεις ως εξής (ο τίτλος ανήκει στο συντάκτη του άρθρου):
«…Μετά την «εισαγωγή αγιότητος» από την κατά τα άλλα πολεμουμένη ως σχισματική και αιρετική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Πάπα και τις μετακινήσεις, υποδοχές και περιφορές στις Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας Ιερών Εικόνων, Αγίων Λειψάνων, του Τιμίου Ξύλου, των Δώρων των Μάγων, ακόμη και τριχών του Ιερού Προδρόμου, πληροφορούμεθα, ότι και σε πολλές άλλες Μητροπόλεις η...περιφορά λειψάνων έγινε τώρα πολύ της...μόδας (!)
Βέβαια κάθε Ιερή Εικόνα και Άγιον Λείψανον έχει την ιδιαίτερη χάρη και την ευλογία του Θεού. Ελάχιστες όμως είναι οι Εικόνες που έχουν βεβαιωμένη και αποδεδειγμένη τη θαυματουργική δύναμη αυτών από τους ανθρώπους, όπως η Παναγία της Τήνου, Σουμελά, Προυσσιωτίσσης κ.λ.π.
Μήπως όμως με όλα αυτά που γίνονται, ανεπαισθήτως και σιγά σιγά, γίνεται εκτροπή από τη βασική Ορθόδοξη διδασκαλία και μειούται σιγά σιγά η πίστις στο μοναδικό Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, το Αίμα του οποίου, η Θεία Κοινωνία, "καθαριεί την συνείδησιν από νεκρών έργων και ζωοποιεί εις το λατρεύειν Θεώ ζώντι" (Εβρ, θ', 13);
Δεν λέγει η Αγία Γραφή "ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα εστίν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν τοις ανθρώποις εν ώ δει σωθήναι ημάς" (Πραξ.δ', 12) και ότι "εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το Αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς" (Ιωαν.στ',53);
Με όλα αυτά λοιπόν που τελευταία βλέπουμε να προστίθενται, μήπως γίνεται αντικατάστασις της ουρανίου τροφής με «άλλα» υποκατάστατα;
Μήπως παρόμοια γεγονότα που συνετέλεσαν στο παρελθόν να αποσπασθή εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ο Προτεσταντισμός και η Διαμαρτύρησις μήπως είναι επικίνδυνα και γίνονται αφορμή διαιρέσεως και σκανδαλισμού των πιστών ;
Δυστυχώς όταν απουσιάζει η ουσία, αυτή αντικαθίσταται διά των τύπων και όταν το πνεύμα εξατμίζεται πολλά υποκατάστατα γεννώνται.
Η πίστις τυποποιείται, εκμεταλλεύεται, εμπορευματοποιείται. Τότε "εμπορίαν έχομεν και ου θεοσέβειαν".
Γι΄ αυτό ακριβώς, καλόν είναι να περιορισθούν οι μετακινήσεις, περιφορές και υποδοχές Ιερών Εικόνων και Λειψάνων και να δοθεί αλλού βαρύτητα στην ουσία.
Να προσπαθήσουμε όλοι να μιμηθούμε τη ζωή και την πολιτεία των Αγίων κατά το "τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος".
Διαφορετικά αλλοίμονον σ΄ εκείνους που επιπολαίως σκεπτόμενοι, ή ηθελημένως-αθελήτως παρασυρόμενοι, σκανδαλίζουν τον κόσμο...
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ, Θεολόγος,
περιοδικό ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, αριθμός φύλλου 70,
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2016, σελ.16