Σε κάποια δεξίωση της Ρωσικής Ιντελιγκέντσιας του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, κάποια Μεγάλη Τεσσαρακοστή, παρευρισκόταν και ο θεολόγος και διανοητής Αντώνιος Χομιακώφ (1804-1860).
Παρ᾿ ότι ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τα παρατιθέμενα στην δεξίωση ήταν αρτύσιμα!
Ο Χομιακώφ περιοριζόταν να παίρνει λίγο ψωμί ή ένα δυο τουρσιά.
Κάποιοι που "παραφύλαγαν" να δουν τι θα κάνει, τον πλησίασαν και, ούτε λίγο ούτε πολύ, του "επετέθησαν" λέγοντας:
- Τι παριστάνεις τώρα εσύ εδώ; Εδώ είναι όλη η Ρωσική διανόηση και αφρόκρεμα! Αυτοί όλοι είναι αμαρτωλοί κι εσύ ο άγιος; Τι θες να μας παραστήσεις; Δεν είναι το σπουδαιότερο η νηστεία! Οὐχί τά εἰσερχόμενα, ἀλλά τα ἐξερχόμενα...!
Ίσως να ήταν μεταξύ τους και κάποιοι κληρικοί που από τότε, επικαλούμενοι ποιμαντική διάκριση (!!;;) και για να μη... σκανδαλίσουν τάχατες τούς άλλους πού έτρωγαν ,δεν νήστευαν, χωρίς να σκέφτονται ότι σκανδαλισμός υπάρχει απ’ την παράβαση του νόμου του Θεού, καί όχι από την τήρησή του...
Ο Χομιακώφ, ξέροντας όπως κι εμείς όλες αυτές τις ανόητες "απολογητικές" αυταπάτες, μετέφερε το θέμα στην ουσία του και τους απάντησε με τα όσα δέχεται η Εκκλησία για την νηστεία, λέγοντάς τους...
-- Αυτή την περίοδο, και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, η Εκκλησία μου νηστεύει! Αν εγώ δεν νηστέψω, αποκόπτομαι από την Εκκλησία μου. Η νηστεία της Εκκλησίας δεν είναι απλώς γυμναστική της θέλησης, ούτε προσπάθεια να χαθούν κιλά!
Την νηστεία δεν την χρειάζεται ο Χριστός, αλλά εμείς. Δεν είναι μιά τυπική εντολή "μη απόλαυσης", αλλά είναι μιά συνταγή φαρμάκου, ίσως πικρού, αλλά όμως θεραπευτικού.
Κανένας λογικός άρρωστος δεν θεωρεί εξυπνάδα και άνεση την μη λήψη του φαρμάκου. Καθώς επίσης και κανένας λογικός άρρωστος δεν "καμαρώνει" γιατί παίρνει με συνέπεια το φάρμακό του !
Σήμερα, σε μια εποχή καταναλωτικής υστερίας και εγωισμού, είναι περισσότερο από ποτέ χρήσιμη και αναγκαία η νηστεία.
Η νηστεία είναι μια σωματική θυσία που έχει αντικείμενό της καί εκφράζεται και με την συνάρτηση νηστείας τροφικής αλλά και εγκράτειας σεξουαλικής...
Η νηστεία λοιπόν είναι φάρμακο θεραπείας της επιθυμίας. Χωρίς αυτά, η νηστεία γίνεται... ιδιοτροπία και υπόθεση θρησκευτικής μονομανίας.
Ατυχώς πολλές φορές, μια τέτοια εικόνα δώσαμε οι χριστιανοί προς τους έξω, γι’ αυτό και πολλές φορές εισπράττουμε την απορία-έκπληξη:
Δεν το πιστεύω...!! Νηστεύεις;;;
Τώρα λοιπόν βρισκόμαστε στην πορεία προς το Πάσχα. Στην διαδρομή λοιπόν γιά να φτάσουμε στην Ανάσταση, ας ξεκινήσουμε με αγώνα συνειδητοποίησης της απαραίτητης ανάγκης να εξυγιανθεί καί η επιθυμία, ώστε να προσκυνά μόνον τον Αναστημένο Χριστό που θα αναστήσει κι εμάς...
Με αγάπη και ευχές για μια συνειδητή πορεία προς το Πάσχα και την Ανάσταση
π. Θεοδόσιος
http://proskynitis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_42.html